'Sky is higher in Australia than it is in Europe'

Hi everyone!

Hier is mijn, waarschijnlijk, laatste update vanuit downunder! Ik ben op dit moment in Magnetic island. Morgen vertrekken we naar Tully, waar we een inheems dorp gaan bezoeken. We overnachten daar ook en de dag daarna komen we aan in onze eindbestemming Cairns. Nog maar 2 dagen dus! We hebben de laatste paar dagen erg veel gereisd met verschillende transportmiddelen. We waren in Rainbow Beach vlakbij Fraser island en vanuit daar is het stiekem nog best ver naar Cairns. Op dag 11 zijn we ’s ochtends opgehaald door onze gids en zijn we met de bus naar Cooroy gebracht. Cooroy is een klein, schattig, typisch Australisch country dorpje waar we onze reis vervolgden met de trein. We hadden nog een uur voordat de trein vertrok dus we hebben in het dorpje rondgelopen en wat eten gehaald voor onze 6 uur durende treinreis. Na 6 uur kwamen we aan in Rockhampton. Hier werden we opgehaald door een echte cowboy. Een jongeman, die ons zijn naam niet verteld heeft, haalde ons op in een busje. Het was nog een stukje rijden naar de plek waar we de nacht zouden doorbrengen. Dit was een boerderij in de middle of nowhere. En hier stond ons een grote verassing te wachten. Op het gras stonden 12 eenpersoons tentjes. Oftewel een ‘’swag’’ genoemd. Van veraf leken het net kleine mieren huisjes. Maar toen we dichterbij kwamen waren het echte eenpersoons tenten. Het was eigenlijk niet een tent, maar een slaapzak met een hoes eroverheen. Je moest het open ritsen, dan ging je erin zitten, kroop in je slaapzak, ging liggen en ritste het weer dicht. Je paste er zelf maar net in. Toen wij onze ‘’swags’’ even goed stonden te bekijken, zagen we ineens een slang op de grond liggen. Iedereen probeerden een pokerface op te zetten, want ja we zijn in Australië en wisten dat we slangen zouden kunnen tegenkomen. Totdat we er nog een vonden. Sally vertrouwde het niet helemaal en vroeg de cowboy of de slangen echt waren. Waarop hij er eentje opraapte en die richting Sally gooit. Iedereen een halve hartaanval, maar ook meteen gerustgesteld dat het geen echte slangen waren haha. We gingen rondom het kampvuur zitten en kregen soep met brood. Het was uiteindelijk best laat dus iedereen droop een voor een af naar zijn/haar swag. Ik werd midden in de nacht wakker en besloot even mijn swag te openen, en wat ik toen zag was echt overweldigend. Ik was nog half in slaap en dacht heel even dat ik in mijn vertrouwde kamertje in Beek en Donk lag te slapen. Dus ik opende de rits en zag de mooiste hemel die ik ooit gezien hebt. Er was geen wolkje in de lucht, de maan en de sterren waren zo helder dat ik gewoon 5 minuten in mijn swag heb gezeten en naar de hemel heb zitten staren. Het werd daarna toch wel erg koud dus ben ik maar weer snel in mijn slaapzak gekropen. In de ochtend moesten we er alweer vroeg uit om de dieren op de boerderij te voeren. We werden verwelkomd door een koe en twee ezels die vrij rondliepen op het terrein. Nadat we hen blij hadden gemaakt met brood mochten we de baby geitjes melk geven. Dit was heel schattig, tot het moment dat de geit mijn hele onderarm onder poepte.. echt prettig. Hierna hebben we met de groep een kleine wandeling gemaakt door het gebied. Het gebied waarin wij waren is onderverdeeld door privé eigenaren. Maar sommige delen behoren ook tot de inheemse bevolking. We liepen door het bos, waarna we na 20 minuten een teken op een boom passeerden wat betekende dat we ons nu in inheems gebied bevonden. We liepen door tot aan Mount Wheeler, hier hebben we een les gekregen van onze gids over de geschiedenis van de inheemse bevolking wat echt super interessant was. Hierna hopten we weer de bus in en reden we naar een kustplaatsje genaamd Emu park. Hier hebben we een wandeling gemaakt langs de kust en hebben we zeeschildpadden kunnen spotten. We merkten dat het landschap een beetje aan het veranderen was. In plaats van een lange, strakke kustlijn waren er hier veel meer aparte eilandjes en hogere bergen. Na deze wandeling gingen we terug naar het resort waar we in de avond een heerlijke BBQ hebben gegeten. We zouden om 11:40 in de avond een nachttrein pakken richting Airlie Beach. Onze gids Dylan dacht dat het wel een leuk idee zou zijn om drankspelletjes te gaan doen, zodat iedereen goed zou kunnen slapen in de trein. Dit was echt super gezellig en iedereen was na een paar uur dan ook redelijk aangeschoten. Het was dan ook een hilarische busrit naar het treinstation. De Duitse meiden zetten een paar hele foute Duitse hits die wij zo goed mogelijk probeerden mee te zingen, hangend uit het raam van de bus. Eemaal aangekomen op het station van Rockhampton hadden we nog wat tijd te doodden voordat de trein vertrok. De Duitsers hadden wijn meegesmokkeld en iedereen was eigenlijk nog steeds in de mood voor een feestje. Helaas was alcohol verboden in het station, wat resulteerde in een spontaan feestje op straat tegenover het station. Wat muziek, wijn, en een aantal aangeschoten internationale backpackers is een perfecte combi voor een goed feestje. We moesten ook onze tassen inchecken voordat we de trein in mochten en toen mijn koffer op de weegschaal stond kwam ik erachter dat ik maar 20 kilo mocht meenemen in het bagage ruim. Ik kreeg een tas en moest een paar kilo over huizen. Dit was echt hilarisch. Omdat iedereen aangeschoten was dacht de hele groep dat ze mij moesten helpen dus iedereen begon willekeurig dingen uit mijn koffer te halen en het in de andere tas te gooien. Super aardig van iedereen maar echt niet praktisch haha. Maar goed, uiteindelijk allemaal goed gekomen en ook ik en mijn bezittingen mochten mee in de trein.

Na een rampzalige, oncomfortabele nacht in de trein kwamen we om 7 uur ’s ochtends aan in Proserpine. Vanuit hier zijn we met de bus naar ons hostel gebracht in Airlie Beach. Airlie Beach is een klein dorpje gelegen op een van de vele eilanden die de Whitsundays rijk is. De Whitsundays is een verzamelnaam voor een eilandengroep in het noord-oosten van Australië. We checkten in in onze kamer in het hostel en werden om 9 uur opgehaald voor een dagje op zee in de Whitsundays. We hebben de dag doorgebracht op een speedboot. Deze boot ging met 60 kilometer per uur het water over. Dit was echt fantastisch. We vertrokken vanuit Airlie Beach en passeerden het ene na het andere mooie eiland. Onderweg zagen we nog een paar humpback whales, dit wordt ondertussen gewoon normaal! Na ongeveer een uur op het water, legden we de boot stil bij een eiland om te gaan snorkelen. We gingen het water in, in een ondiep gedeelte, vol met koraalrif en zeeleven. Zoooo mooi! Ik heb Nemo gezien, en Dori, en heel veel andere felgekleurde vissen. Grote, kleine, lange, dikke, geel, paars, oranje, blauw, groen, ze kwamen voorbij in alle kleuren en maten. En het koraalrif was zo divers en prachtig. Ik heb uren in het water rondgezwommen en genoten van het onderwaterleven. Hierna zijn we naar Whitehaven beach gevaren. Dit is een van de meest populaire stranden van de Whitsundays. En terecht! Het is het mooiste strand wat ik ooit gezien heb en waarschijnlijk ooit ga zien. Hagelwit strand, groene bomen aan de ene kant en azuurblauw water aan de andere kant. We hadden een heerlijke lunch op de boot en hebben nog een paar uur geslapen op het strand. Die nachttrein had er wel ingehakt. Hierna zijn we met de boot naar Hill Inlet gegaan. Dit is een ondieper gedeelte van de Whitsundays, waardoor de witte zandbanken duidelijk te zien zijn. We liepen naar een uitzichtpunt op de berg en vanuit daar zagen we het welbekende Whitsunday uitzicht. Na de nodige foto’s weer naar beneden gelopen en zijn we met de boot weer terug gevaren naar Airlie Beach. Dit duurde nog zo’n ongeveer 1,5 uur. Ik besloot op de rand van de boot te zitten op de ‘’adventure seats’’. Je moest je vasthouden aan een touw aan de zijkant van de boot en voor de rest was je vrij en kon je half over de boot heen hangen. Het was ondertussen 5 uur en de zon begon een beetje te zakken, en we scheurden over dat water, en we zagen onderweg weer twee walvissen, en ik zat echt op en top te genieten van het moment. De golven waren heel hoog waardoor het letterlijk een avontuurlijke tocht was over dat water. Super gaaf om half over die boot heen te hangen en te genieten van het prachtige uitzicht. Dit is een van de beste en leukste dagen die ik hier gehad heb. ’s Avonds zijn we met de hele groep wezen uiteten bij een restaurant aan zee en daarna zijn we uitgeput in slaap gevallen.

We moesten namelijk de volgende ochtend (beter gezegd nacht), om half 4 (!!) verzamelen. We hadden een lange reis voor de boeg richting Magnetic Island. Iedereen stond braaf om half 4 bij de bushalte te wachten, helaas was onze buschauffeur iets minder punctueel. Hij had zich verslapen en kwam een uur later aankakken… We hadden gelukkig een ruime planning en waren nog op tijd om onze trein te halen. We hadden weer een lange treinreis van 3 uur, die ik nuttig heb gebruikt (lees: waarin ik 3 uur heb geslapen). De trein bracht ons naar Townsville. In Townsville namen we de ferry naar Magnetic Island, of zoals de Aussie’s het noemen Maggie island. Dit eiland ligt relatief dicht bij het vasteland (de ferry tocht duurde maar 20 minuten), is 52 vierkante kilometer groot en staat bekend om zijn mooie bergwandelpaden. Na onze lange reis kwamen we in de middag aan in ons resort. We besloten naar het wildlife sanctuary te gaan. Hier konden we kennismaken met al het wildlife dat Australië rijk is. Ik heb hier twee hagedissen, een baby krokodil, een papagaai en een slang vastgehouden. Dit was echt gaaf. Verder hebben we nog 50 jaar oude krokodillen, koala’s en hele vieze vette grote harige walgelijke spinnen gezien. Om 5 uur zijn we met onze gids Dylan een wandeltocht gaan maken om de zonsondergang te zien vanaf de top van de berg. Dit was een erg leuke wandeling omdat we onderweg eindelijk een wilde koala hebben kunnen spotten. Deze koala was voor de verandering niet aan het slapen, maar de bladeren van de eucalyptus boom aan het eten. Het uitzicht op de top van de berg was ook best vervelend, helemaal niet mooi en de zonsondergang was al helemaal verschrikkelijk…

Vandaag hadden we een vrije dag op Maggie Island. We besloten een autootje te huren om het eiland te ontdekken. We hadden een super schattige rode fourwheel drive met open dak! Sally, Alina en ik waren er echt helemaal verliefd op. Sally was als eerste aan de beurt om te rijden, als Engelse was zij in ieder geval al gewend om aan de linkerkant van de weg te rijden. Onze eerste stop was West Point. Australiërs zijn erg creatief in het benamen van hun plaatsen, dus zoals je kunt verwachten, is dit het meest westelijke punt van het eiland. We kwamen uit bij een afgelegen strand waar we wat rondgelopen hebben en genoten hebben van het uitzicht. Onze volgende stop was een rotsformatie waar we Wallaby’s konden spotten. Een Wallabie is eigenlijk een kleine kangaroo. Ons was verteld dat ze wortel erg lekker vonden dus wij hadden snel even een paar wortels gekocht om ze te voeren. En deze kleine beestjes komen het gewoon uit je hand eten! Super schattig. Hierna was het mijn beurt om te rijden. We wilden naar een strand rijden maar om daar te komen moesten we een erg hobbelige weg nemen. Aan de linkerkant van de weg rijden is al best een uitdaging, laat staan op een bergweggetje met om de paar meter enorme gaten in de weg. Maar no worries, ik heb ons autootje veilig naar het strand gereden! De stranden hier zijn erg rustig, je hebt altijd het idee dat je op een privé strand zit. Misschien komt dit ook omdat het ‘’winter’’ is… hierna was het alweer tijd om ons autootje terug te brengen. In de avond zijn Alina, Sally en ik wezen uiteten met Anja en Andreas. Anja en Andreas zijn een ouder Duits echtpaar uit onze groep. Ze zijn echt super lief en schattig en we kunnen altijd erg goed met ze lachen. Sally en ik vinden dat de lucht er hier veel mooier uitziet dan in Europa. Het is een beetje moeilijk te omschrijven, maar de maan en de sterren zijn helderder, de kleuren zijn mooier, de zonsondergangen zijn mooier. Sally beschreef het gisteren als ‘’the sky looks much higher here’’. Dus ik vroeg vanavond aan Anja en Andreas of zij ook vonden dat het net leek alsof de lucht hier veel hoger is dan in Europa. Deze opmerking is nu de slogan van onze tour geworden. Iedereen schoot keihard in de lach en Anja zegt nu om de 5 minuten tegen me: Ah vind je ook niet dat de lucht vandaag hoger is dan normaal? Haha!

Morgen vertrekken we dus naar het inheems kamp en dan zijn we op 31 augustus in Cairns. Ik vlieg 1 september terug en ben dan vrijdag 2 september weer in Nederland. Dusss, see y’all soon!

Liefs Laura.