Mesmerizing Melbourne!

Hi peeps!

Wat is Melbourne toch een fantastisch stad om in te wonen! Ik ben er helemaal verliefd op. De afgelopen twee weken heb ik steeds meer van de stad kunnen ontdekken. Melbourne heeft heel veel van die geheime pareltjes. Als je goed kijkt zie je een klein steegje vol met graffiti, een van de vele landmarks van Melbourne. Er is zooooveel eten. Overal. En als je door de stad loopt moet je vooral niet vergeten om af en toe achterom te kijken. Soms liggen de mooiste uitzichten achter je. Het maakt niet uit waar in de stad je bent, de skyline is altijd geweldig. Vanuit elk oogpunt. En het beste aan Melbourne is de muziek. Er zijn elke dag straatmuzikanten. Op verschillende plekken in de stad hoor je mensen zingen, gitaar spelen, op een mondharmonica spelen. Het geeft de stad nog een beetje extra sfeer. En ik woon zo dichtbij het centrum!! 10 minuten hardlopen, 5 minuten met de trein, half uur wandelen, 20 minuten met de step;) Ik loop tegenwoordig elke dag hard hier, ik vind het zo leuk en zo mooi. Om verschillende redenen. Ten eerste, Melbourne is echt een hardloopstad. Ik neem altijd dezelfde route, en ik kom op mijn route zoveel hardlopende mensen tegen. Het voelt soms gewoon alsof ik met een hardloopwedstrijd aan het meedoen ben. En eerlijk is eerlijk, als je in Beek en Donk hardloopt kijkt iedereen je aan. Hier niet! Zo chill! Ten tweede, ik kan geen genoeg krijgen van de uitzichten die ik heb als ik aan het rennen ben. Het is weer eens iets anders dan een weiland en een koe… Ik woon vlakbij Aami park, dit is het stadion waar bekende rugby (niet football dus) teams wekelijks trainen. Jason heeft de namen van de teams genoemd maar ik geef mijn geringe interesse in de rugby de schuld van het feit dat ik het niet onthouden heb. De teams zijn regelmatig in het park naast het stadion aan het trainen en dat is toch best wel tof om te zien moet ik zeggen. Naast Aami park ligt Rod Laver arena. Dit is de thuishaven van de Australian Open. En ik ren daar dus elke dag langs. Langs de Melbourne Open arena. Roger Federer is daar geweest! Ik vind dat best vet. Het is raar om zo dichtbij die iconische plekken te wonen. Ik vind het best bizar en speciaal dat ik elke dag langs het tennisveld ren waar zoveel grote namen geweest zijn. I blame the tennis passion... Als ik daar voorbij ben, ben ik al bijna in downtown Melbourne. Ik ren langs de Yarra river af, de grote rivier die dwars door Melbourne loopt. Op deze rivier zijn heel vaak mensen aan het roeien want er zijn hier heel veel studenten roei verenigingen. Palmbomen aan de oever en daarboven uit rijzen de vele wolkenkrabbers van Melbourne. Met 10 minuten hardlopen ben ik dan ook in downtown Melbourne. Ik steek de brug over en ga aan de andere kant van de rivier weer terug. Ik haal hier echt zoveel plezier uit haha. Ik merk dat, ondanks het feit dat het winter is, mensen hier heel veel buiten leven. Er wordt overal buiten gesport, mensen zitten op terrasjes, lopen in grote getale door het centrum en rond het spitsuur fietsen de zakenmannen op hun mountainbike terug naar huis. Je raakt gewend aan de 12/13 graden overdag, en er zitten ook veel dagen met 16 graden tussen en mensen vinden het heel normaal om met luchtige kleding over straat te gaan. Een winterjas vinden Australiërs dan ook niet echt nodig. En huizen zijn al helemaal niet gebouwd voor de winter. Over niet al te lange tijd wordt het hier alweer stukken warmer, dus ze vinden het hier niet echt nodig om de huizen van dubbel glas te voorzien, of elektrische verwarming. Nee dat is echt overbodige luxe. Had ik het al gehad over de prachtige uitzichten van Melbourne? Grote kans. Ik doe het nog een keer. Ik ben vandaag met Enia, een meisje uit Mexico waarmee ik werk, naar Saint Kilda geweest. St Kilda is het strand van Melbourne. Ik was hier nog niet geweest. We zijn de pier op gelopen rond 8 uur in de avond. Want zodra het donker wordt, verschijnen er verschillende pinguïns op het strand. En ja hoor we hebben ze gespot! Wat een super schattige beestjes. En je kunt ze bijna aanraken. Het leuke van Australië is dat je niet naar een dierentuin hoeft, maar dat heel veel dieren heel gemakkelijk in het wild te spotten zijn. Daarnaast ook nog wat zeesterren in het water gezien. Maar het beste was misschien nog wel het uitzicht. Melbourne ligt in een baai, dus vanuit de pier heb je een prachtig uitzicht over de skyline van Melbourne. Met daarvoor in de haven tientallen boten dobberend op het water. Ongelofelijk dat ik zo dichtbij een prachtig stukje Melbourne woon. Deze stad heeft het serieus allemaal!

Maar genoeg over deze stad. Let’s talk about work! Sinds vorige week heb ik dus een baantje bij Sand Hill Road. Ik werk nu in het Garden State Hotel. Dit is een bar/restaurant. Enorm groot. Het zijn eigenlijk 4 verschillende locaties in een. Er is een ‘’public bar’’, een ‘’beer garden’’, een ‘’Rose Garden’’ (dit is de wat sjiekere bar gefocust op cocktails) en de ‘’Garden Gril’’ (het restaurant). Het ziet er echt prachtig uit. Vorige week hebben we 5 intense trainingsdagen gehad. Van cocktail workshops, menu proeverij, wijn proeverij, geschiedenis van het pand/bedrijf, meetings met de leveranciers van het vlees, werkwijze tot een echte ‘’smoking ceremony’’, waar ik jullie zo meer over ga vertellen, alles maar dan ook echt alles kwam aan bod. Het bedrijf is super professioneel en wilde d.m.v. deze trainingen alle 100-nog wat werknemers dezelfde kennis en professionaliteit meegeven voordat we officieel open gingen. Ik was echt onder de indruk. Heb super veel geleerd. Moest ook veel huiswerk doen. We moeten 20 cocktails kennen, 120 verschillende flessen wijn (hoeven we gelukkig niet allemaal uit ons hoofd te kennen), het menu incl. de geschiedenis en levenskwaliteit van het varken, de stier, lam, eend en kip die we serveren.. Naaah het was op zich best wel veel. Maar super interessant. Veel nieuwe mensen leren kennen. Naast Australiërs werken er ook veel buitenlanders. Mensen uit Amerika, de UK, Polen, Mexico, Venezuela. Oh ja, en Nederland niet te vergeten. Super leuk dus! Afgelopen dinsdag was de eerste dag dat we open waren voor familie en vrienden, het was een soort generale repetitie. En voordat de deuren open gingen werd er een soort iconische traditie gehouden. Dit was de smoking ceremony. De basen (4 mannen) van Sand Hill Road hebben goede contacten met een aboriginal (inheemse) familie. Uncle Ron Murray en Uncle Rusty Smith (serieus deze namen alleen al dat is toch te geweldig voor woorden) waren speciaal naar Garden State gekomen om ons van wat wijze woorden te voorzien. Uncle Rusty Smith blies op zijn lange hoorn terwijl Uncle Ron Murray takken in een grote pan aanstak en het gebouw van enorm veel rook en frisse geuren voorzag. Ze spraken over hoe alle onderdelen van een boom, alle individuele blaadjes, voortkomen uit een oorspronkelijke bron. Elke blaadje is onderdeel van de wortels van de boom. En alle blaadjes vormden de boom tot een geheel. Vertaling: de managers van Garden State hebben ons tijdens de training van al hun kennis voorzien. Ze hebben ons zo veel mogelijk willen leren, de kennis die ze hadden verspreid over ons allemaal. En nu was het tijd om die kennis om te zetten in actie. Wat voor positie je ook hebt in het bedrijf, iedereen is gelijk. Wij vormen een geheel, klaar om er een groot succes van te maken. Dit klinkt voor sommige misschien als een groot wazig verhaal, maar ik stond te genieten. Veel meer Australische dan dit krijg je het niet. Dat inheems volk is zo vol met wijsheid. Als je de tijd neemt goed naar ze te luisteren kun je er nog zoveel waardevolle lessen van leren. En dit weekend is de officiële opening dus ik ben heel benieuwd hoe druk het gaat worden!

Komende weken staan in het teken van veel werken en wat uitstapjes maken rondom Melbourne. Ik houd jullie op de hoogte! Adios!