De laatste weekjes

Hoi hoi!

Hier dan waarschijnlijk mijn allerlaatste verhaal vanuit Korea.
Ben druk bezig met alle voorbereidingen om terug te gaan.
Bijna al mijn spullen in dozen ingepakt, vrienden voor de laatste keer ontmoeten, voor de laatste keer in de cafetaria eten, waar ik elke dag kwam en standaard na de les met m'n klasgenoten bibimbab, bulgogi of ramjon at.
Raar, de laatste weken doe je dan dingen, waarvan je naderhand denkt: he dat was waarschijnlijk de laatste keer dat ik daar was, dat ik dat zag, dat ik diegene zag.
Het is allemaal zo'n gewoonte geworden, elke morgen van de dormitory naar het klaslokaal lopen en voor alle twee de liften moeten wachten omdat alle studenten dit doen, de eerste twee uur Koreaanse grammatica, het derde uur lezen en het vierde uur spreken. Daarna met z'n allen naar de cafetaria, daarna samen studeren in 1 van de velen koffieshops, of naar een kleine Koreaanse markt en goedkoop fruit en groente kopen. Het zal echt raar zijn om dat straks allemaal niet meer te doen. Maaaaaaaar ik ben ook super blij dat ik weer terug ga hoor haha!
Had nooit gedacht dat ik dat koude, kleine, grijze Nederland zo zou missen. Vooral de laatste maanden begin je dan de gekste dingen te missen. Kijk er naar uit om iedereen weer te zien, maar eerst nog een weekje hier en daarna een weekje Japan.
Heb gisteren de laatste test gehad van niveau 2, en het ging boven verwachting goed.
Nu maandag nog het laatste gedeelte van de spreektest en dan zit het erop.
Ik moet woensdag de 22e hier de dorm uit, dus ga dan bij twee Chinese oud-klasgenootjes in huis wonen voor een weekje. Ze wonen hier 2 minuten van de campus vandaan dus dat is ideaal.

Maar even terug, wat heb ik de afgelopen maanden allemaal gedaan...
Ik ben een paar weken geleden wezen skieen, en dat was leukkk!
Alle studenten met een studiebeurs, welke dan ook, mochten mee met een twee-daagse skireis. Ik, Cristhian en Peter gingen daar mee mee.
Het is niet zo spectaculair als in Zwitserland, en de omgeving is ook niet zo mooi, gewoon saaie bomen en dat was het eigenlijk wel. Maar het was wel heel erg lekker skieen, super rustig en het weer was ideaal.
We sliepen recht naast de piste, en in Korea hebben ze ook nachtskieen. Om 7 uur 's avonds gaat de muziek aan en de lampen, en kun je tot 3 uur 's nachts buiten skieen.
Dat is nog populairder bij de Koreanen dan overdag, want het leek net alsof het 's nachts veel drukker was op de piste.
Cristhian uit Colombia ging voor de eerste keer in z'n leven skieen, het was ook de eerste keer in z'n leven geloof ik dat hij zoveel sneeuw bij elkaar zag...
Peter en ik hem dus een beetje proberen te helpen en uitleggen hoe je moet skieen, maar het mocht niet echt baten haha.
Hij viel echt om de 10 meter en is er naar een uurtje of 2 dan maar mee gestopt omdat hij het toch best eng vond. Peter en ik zijn daarna met z'n tweeen lekker verder gaan skieen.

Ook ben ik met mijn oud-klasgenoten wezen schaatsen. Je hebt in Seoul een aantal plekken waar je kan schaatsen. In City Hall staan een ijsbaan buiten, echt midden tussen alle hoge wolkenkrabbers, dat is op zichzelf al een apart gezicht!
En, zoals eigenlijk overal in Seoul, was het zo ontzettend druk op de schaatsbaan. Honderden Koreanen die denken dat ze goed kunnen schaatsen, en wanhopige pogingen doen om een beetje snel vooruit te gaan. Wel een grappig gezicht, want als ik in Nederland ga schaatsen ben ik gewoon slecht, maar hier in Korea voelde ik me echt een prof haha. En mijn Chinese en Japanse klasgenoten hadden misschien 1 keer, maar een paar ook nog nooit geschaatst. Soms vergeet ik even dat ik met mensen omga over de hele wereld en dat sommige dingen niet voor iedereen even vanzelfsprekend zijn. Het schaatsen bijvoorbeeld, in Nederland doen wij dat zo vaak, maar als ik andere Aziaten zie klunzen op schaatsen, denk ik, oh ja er zijn ook mensen voor wie dit compleet nieuw is. En zo ook het skieen.
En daardoor heb je ook een extra leuke dag, want ik heb zo moeten lachen. Op een gegeven moment schaatste ik samen met een Chinees meisje hand in hand en ik vroeg haar of het goed was als we iets harder gingen. Ik zou haar wel meetrekken. Dat was goed, dus ik manoeuvreerde me tussen de mensenmassa door, totdat ik haar opeens kwijt was. Lag ze een eindje achter me op de grond, het ging toch iets te snel haha.

Nog verder terug met Kerst en oud en nieuw, heb ik met wat vrienden samen gegeten en zijn we wat gaan drinken. Het was gezellig, maar toch is het raar om zulke feestdagen zo ver weg te vieren. Ik was toch weer blij toen de decembermaand voorbij was, want Kerst in Korea heeft totaal geen toegevoegde waarde. Je merkt goed dat er andere, belangrijkere feestdagen in Korea zijn (zoals Chusok, thanksgiving of solnal Chinese nieuwjaar).

Verder ben ik de laatste tijd vaak gewoon ergens in Seoul naartoe gegaan, om rond te lopen en simpelweg de toerist uit te hangen. Ik ben het laatste jaar op veel plekken geweest, maar dat wordt steeds gewoner dus daar neem je dan geen foto's meer van. Maar nu zo tegen het einde maak ik overal foto's van, voor het geval ik bepaalde dingen gewoon ben gaan vinden en er (nog) geen foto van heb gemaakt.

Oh ja nog een laatste ding, wat me pas is overkomen! We hadden gelunched in de cafetaria en gingen onze borden wegbrengen, waarop ineens een Koreaanse jongen naar me toe kwam en in z'n gebrekkig Engels tegen me begon te praten. ''hey can I ask you a question?'' Waarop ik heel aardig antwoorden maar natuuuurlijk! ''I saw you and I like you, can I have your phonenumber?'' Nou toen had ik al meteen spijt van mijn iets te aardige antwoord... Ik zei dus maar snel nee sorry en ik liep verder naar m'n klasgenoten toe. Maar hij liep me achterna en toen begon hij tegen een Japans meisje Koreaans te praten. Hij dacht waarschijnlijk dat ze Koreaans was. Hij dus weer opnieuw: mag ik je telefoonnummer? Waarop Megumi uit Japan zei: sorry ze heeft een vriend, om hem zo hopelijk snel weg te jagen. Wat zegt hij: oh, maar gewoon vrienden dan? Het werd gewoon eng haha! Dus ik zeg, sorry ik ga volgende week terug naar huis dus blijf nog maar een week in Korea. Hier nam hij nog geen genoegen mee en vroeg weer of we dan gewoon vrienden konden zijn. Nou wij hadden er allemaal genoeg van en besloten weg te lopen. Zijn we buiten, loopt hij ons achterna! Is hij ons overal rond de campus achterna gevolgd, totdat we weer naar binnen vluchtte, toen zagen we hem het proberen bij iemand anders...
Een ander Nederlandse meisje die op een andere universiteit studeert en waarmee ik regelmatig afspreek vertelde me pas ook dat een vriendin van haar zomaar midden op straat werd omhelst door een rare oude Koreaanse man en hij niet losliet totdat ze hem van haar af moesten trekken.
Ik weet niet wat het is, misschien omdat we blond zijn??
Het was in ieder geval echt een raar persoon..!

Ik vertrek 29 februari naar Japan, blijf daar een week bij Kazu thuis in Kyoto. We gaan Kyoto en Osaka bezoeken, heb er erg veel zin in!
Vlieg dan 6 maart weer terug...

Dus nu ook echt, tot snel!!

Liefs Laura.